Noclegi na szlaku Camino de Santiago

03/17/2016

Generalnie na Camino śpi się w Albergue – schroniskach. Z reguły są to miejskie, powiatowe lub kościelne budynki, dość często prowadzone przez różne stowarzyszenia – także z poza Hiszpanii – stąd “polskie albergue” czy niemieckie. Kiedyś, kilka lat temu, część schronisk bywała za opłatą “co łaska”. Niestety część pielgrzymów brała to hasło zbyt dosłownie i nie dawała nic albo symboliczne euro, i zaczęło brakować pieniędzy na bieżącą eksploatację budynków. Teraz większość schronisk jest z reguły za 5 do 12 euro za osobę. W schroniskach królują piętrowe łóżka w większości z pewnie wojskowego demobilu. Na zdjęciu powyżej nocleg w monastyrze którego historia sięga …

Codzienne zwyczaje i rytuały na szlaku Camino…

02/05/2016

Dla mnie (K) cukrzyka podstawą było to “szybkie śniadanie” aby dotrwać kilka kilometrów marszu do pierwszej knajpki z kawą i czymś ciepłym. O samym jedzeniu na szlaku będzie osobny wpis bardzo bogato ilustrowany zdjęciami naszych posiłków. As I am (K.) a diabetic – this “quick breakfast” was a must if I wanted to survive the first few kilometers to the first bar with coffee and something warm. I’ll write a separate post on “food on the Camino” – with loads of pictures of our meals. A potem w drogę – Time to get on the road: Co jakiś czas zatrzymanie …

A JAK JUŻ SIĘ DOJDZIE….

08/05/2015

Po dojściu do Santiago idzie się do biura pielgrzyma, odebrać ‘compostelę’, czyli dokument potwierdzający odbycie pielgrzymki (z powodów religijnych lub duchowych) albo wędrówki (z powodów sportowych lub turystycznych). Żeby je dostać trzeba przedstawić paszport z pieczątkami za każdy dzień wędrówki. Przejść trzeba minimum 100 km. Czy dokument ma jakiekolwiek znaczenie… chyba najmniejsze z tego wszystkiego. Chociaż… tuż obok nas była para, która usilnie chciała dostać ‘compostelę’ dla psa… Dziewczyna z biura musiała się nieźle nagimnastykować, żeby wytłumaczyć, że psy chyba jednak pielgrzymki z powodów religijnych odbyć nie mogą. Z całym szacunkiem dla psich dusz… Potem jest msza dla pielgrzymów o …

NO TO JESTEŚMY!

08/04/2015

Więc jesteśmy. W Santiago. W końcu. Jakie to uczucie? Pewnie tyle uczuć, ilu pielgrzymów. Warto chwilę posiedzieć na placu przed Katedrą i poobserwować docierających na niego wędrowców. Katedry nie widać z daleka. Santiago położone jest w dolinie, a Katedra otoczona jest plątaniną wąskich uliczek i przedmieściami pełnymi wysokich budynków. Dochodzi się do niej więc nieco z zaskoczenia. Przechodzi się przez bramę, w której stoi dudziarz i nagle… JEST! Wchodząc na plac ludzie się uśmiechają, niektórzy popłakują… prawie wszyscy padają sobie w ramiona i … robią selfie. Też temu ulegliśmy 😉 Więc jakie to uczucie? Radość, ulga, spełnienie, sukces, …

MAGICZNE 100 KILOMETRÓW

07/31/2015

Co zmieniło się po setnym kilometrze? Nagle na szlaku zrobiło się jak w Dolinie Kościeliskiej w długi weekend. Ludzie poruszają się większymi grupami. Takimi wycieczkowo-towarzysko-sportowymi. Dla nas przekłada się to na to, że jest głośniej, więc trudno się zatopić w odgłosie własnych kroków i myśli. Bo jeszcze nie wiecie, ale jakoś tak się zrobiło, że większość ludzi, która idzie ‘z nami’ od kilkuset kilometrów idzie w pojedynkę. My też. Co jakiś czas zerkamy na siebie, czy wszystko gra, spotykamy się co kilka kilometrów na kawie, a wieczorem w schronisku przy posiłku. Ale w ciągu dnia każdy zdaje się chcieć być …

LUDZIE NA CAMINO

07/25/2015

Kto wędruje do Santiago? Przekrój pielgrzymów jest ogromny, a nie każdy jest pielgrzymem, bo ludzie chodzą z różnych powodów, ale o tym innym razem. Niektórzy zaczynają w Pirenejach, inni trochę dalej. Sporo ludzi zaczyna 100 km przed Santiago, bo tyle trzeba przejść, żeby dostać ‘compostelę’. Niektórzy idą z plecakami, innym plecaki przewozi firma – tego nie krytykujemy, bo często można tu spotkać naprawdę starszych czy schorowanych ludzi, dla których wędrówka bez plecaka i tak jest ogromnym wysiłkiem. Dużo osób pokonuje trasę na rowerach – niektórzy na tandemach 😉 . Wiemy, że sporo się teraz mówi o Kamińskim i …

SOLO CZY W DUECIE

07/25/2015

Na Camino ludzie chodzą w różnych konfiguracjach. Sporo osób zaczyna Camino samotnie i samotnie idzie. Niektórzy zaczynają samotnie i dość szybko znajdują towarzysza lub towarzyszy podróży. Inni znowu wybierają się z kimś: z mężem, żoną, partnerem, kumplem, siostrą, tatą, córką… Po pewnym czasie tworzą się mniej lub bardziej zwarte grupy ludzi, którzy idą w podobnym tempie, nocują w tych samych wioskach… jedzą w tych samych knajpkach… . W 2008 r. wyruszyłam sama. Już w pierwszej miejscowości znalazłam, a raczej znalazła mnie, towarzyszka podróży. Szłyśmy razem aż do León, czyli około 2/3 drogi. Tyle właśnie czasu zajęło mi asertywne …

CON PAN Y VINO SE HACE EL CAMINO, CZYLI GASTROCAMINO

07/19/2015

Camino de Santiago Czyli jak mówi hiszpańskie porzekadło: Camino idzie się o chlebie i winie. Dzisiaj piszemy z dedykacją dla Ulli z www.kuchnianawzgorzu.pl i innych łasuchów i kulinarnie-zakręconych. Z tym chlebem i winem to nie do końca prawda, chociaż faktycznie chleba wsuwa się dużo, bo Hiszpanie używają go do wszystkiego, nawet zupę chlebową zajadają chlebem. Swoją drogą, z tym chlebem, to ciekawa historia. Ponoć średniowieczni polscy i niemieccy pielgrzymi już w trakcie pielgrzymki zdrowieli z licznych dolegliwości, w tym z problemów skórnych. Cud ma ponoć swoje wytłumaczenie – im dalej na zachód tym chleb bardziej pszenny, a mniej żytni, a …

Lenses in a backpack